زندگی بشر از ابتدا به صورت اجتماعی بوده است و انسانها به گونه ای آفریده شده اند که بی نیاز از یکدیگر نیستند. در بیشتر موارد، مردم از روبرو شدن با افراد نیازمند ناراحت می شوند اما پاسخ مثبت دادن به خواسته های مردم و رفع نیاز از آنها، یکی از کارهای پسندیده ای است که اسلام نسبت به آن توجه خاصی دارد و به آن سفارش بسیاری نموده است که حکایت از اهمیت و فضیلت رسیدگی به کار مردم دارد. أمیرالمؤمنین (ع) در سخنی گهربار عرضه شدن نیاز مردم به ما را، از جمله نعمت های الهی می داند و ما باید با الگو گیری از خاندان عصمت و طهارت (ع) با تمام وجود درصدد برطرف ساختن نیاز مردم باشیم. فرموده اند:

إِنَ‏ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ فَاغْتَنِمُوهَا وَ لَا تَمَلُّوهَا. (عیون الحکم و المواعظ (للیثی)، ص158، ح3414، باب اول.)

بدرستى كه حاجتهاى مردم بسوى شما نعمتى است از خدا بر شما، پس غنيمت‏ شماريد آنها را و هرگز از برخورد با آنها خسته و ناراحت نشوید.

ویژگی خاص و برتر  ایشان نسبت به سایر فرماندهان به نظرم افتادگی، متانت و دلاور مردی وی است که  زبانزد همه رزمندگانی بود که با ایشان برخورد داشتند، وی فردی کاملاً مذهبی و رزمنده ای دلاور پیرو خط امام و رهبری بودند. به درد دل و صحبت های همه نیروهایش گوش می داد و آنها را راهنمایی می کرد. در میان خیل فرماندهان لشکر پنجاه و هفت حضرت ابواالفضل (ع)، تنها فرماندهی که دیدم نیروها به راحتی می توانستند با ایشان صحبت کنند و مشکلاتشان را مطرح نمایند ایشان بود. «سبزخدا» در کمک به مردم و نیروها و تلاش در برآورده شدن نیاز آنان جدیّت خاصی داشت و از این نعمت الهی - عرضه شدن نیاز مردم به ایشان - به خوبی بهره می برد.

راوی: سید رضا موسوی، همرزم شهید.