بزرگ مردی که عمر شریف خود را در راه اسلام و خدمت به مردم گذراند.

 در مناطق لرنشین بلکه در جای جای ایران، سادات بواسطه انتساب به اهل بیت علیهم‌السلام، از جایگاه قابل احترامی برخوردار بوده و هستند، این جایگاه قابل احترام در بین عشایر بعلت اعتقادات پاک و صمیمی آنها در مرتبه ای بالاتر قرار دارد، علاوه بر انتساب و اعتقادات، غالبا سادات همواره نقش مدرس مکتب خانه ها را بر عهده داشته و در شادی و رنج اهالی تفاوتی برای خود قائل نبودند، این بزرگواران در قامت مصلح غالبا واسطه اختلافات بسیار سخت مردم و عشایر می شدند و اکثریت مردم هم از صلاحدید آنها بهره مند می شدند و خواهند شد ان شاءالله.

تصویر فوق نمونه ای است از خط بسیار زیبای مرحوم حاج سیدخدارحم موسوی شاهرخی در کتاب دست نویس بجای مانده از ايشان (بین سال‌های ۱۳۳۵تا۱۳۴۰).

ایشان از بزرگان و اکابر سادات لرستان بوده که عمر خود را بصورت عشایری در منطقه میانکوه گذراند. او با مرحومه قزی خانم دختر احمدخان نوه میرحسینعلی خان ازدواج نموده. حاصل آن چهار فرزند به نام های؛ سیدیوسف، سیدعلیرضا، سیدشمس_اله و سیدمحمدرضا بود که همگی به نیک نامی معروف و مشهور یوده اند. 

این خانواده در بین عشایر دارای منزلت و احترام فراوان بودند.

روحشان شاد

میر بالاگریوه/