از دوست اگر چه بر دلم غم رفته است

هر قدر که رفته بازهم کم رفته است

من شاد که مانده باغبان گل سرخ

گفتند که باغبان گل هم رفته است

بسم ربّ الشهداء و الصدیقین

حاج ایلکه آقایی (رشنو) پدر ارجمند شهید گرانمایه مرتضی آقایی در راه رضای معبود در تاریخ  1366/01/25 در کردستان - مریوان - و در سن 16 سالگی فرزندش، از بهترین سرمایه‌ خویش گذشت و فرزند عزیز خود را در راه خدمت به ایران اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی نثار نمودند، تا امنیت و آسایش را برای ما به ارمغان آورد، همان نعمت عظیمی که از لسان مبارک امیر المؤمنین (علیه السّلام) چنین آمده است: هیچ نعمتی گواراتر از امنیت نیست. غررالحکم، ج ۶، ص۴۳۵

شهید مرتضی آقایی

شهید در بخشی از وصیت نامه خود نوشته بود «خدایا من آرزوی شهادت دارم و از تو می خواهم شهادتم را به وسیله ی اصابت تیر به قلبم - که برای امام حسین (علیه السلام) می تپد - قرار دهی تا شرمنده ی او نباشم و قلبم فدای قلب حسین (علیه السلام) شود». در آخرین لحظاتی که این نوجوان بسیجی خود را به نزدیکترین فاصله به سنگر دشمن رسانده بود تیر دشمن به سینه اش اصابت کرد و او را به آرزویش رسانید.

از خداوند متعال علو درجات و رحمت واسعه الهی برای آن عزیز سفر کرده و صبر جمیل برای بازماندگان مسألت می‌نماییم. ان‌شاءالله روح بلند پدر شهید در بالاترین مراتب بارگاه قدسی با حضرت زهرا(س) محشور و هم‌جوار گردد.