محبت یکی از ویژگی های شگفت انگیز انسانی است که مایه قوام و برپایی جامعه انسانی است و بدون این خصیصه انسانی، وضعیتی سرد و بی روح بر نظام اجتماع بشری حاکم می شود. بندگان مؤمن و پاک سرشت، مهر محبوب و معبود خویش را در دل دارند، قلب آنها با مهرورزی الهی جلا یافته، از این چشمه جوشان عشق و محبت، بندگان خداوند را نیز سیراب می نمایند و حس انسان دوستی آنهم با صبغه الهی - تنها با نیت قرب الهی - در دل آنان ایجاد می گردد. در روایتی أمیرالمؤمنین (ع) محبت و انسان دوستی را نشانه عقلانیت و خرد ورزی دانسته، که نشان از اهمیت انسان دوستی در آموزه های اسلامی دارد، فرموده اند:

التَّوَدُّدُ نِصْفُ‏ الْعَقْل‏. نهج البلاغه (للصبحي صالح) ؛ ص495

دوستی کردن با مردم نیمی از خردمندی است.

اینجانب سیدعلی اکبرموسوی دوران کودکی آن بزرگوار را در روستای کوگان از توابع شهرستان پلدختر؛ دیده بودم اما مطلب خاصی به یادم نمانده، ما 5_6 سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که من در سنین کودکی بودم به قم مهاجرت کردیم. طی این دوران و بعد از انقلاب و حین جنگ اگر چند باری در منطقه ماسور یا جای دیگر هم، این مجاهد راه خدا را دیده ام خیلی مختصر و در حد احوالپرسی بوده. اما سالها پس از جنگ (سال1376) که من در بازرسی ستاد کل سپاه خدمت میکردم ایشان لطف کرده به دیدنم آمد و باروی گشاده و تبسم و مهربانی بسیار با هم دیدار داشتیم آن بزرگمرد خیلی پرس و جو کرده بود تا مرا پیدا کرده بود این حس انسان دوستی- انسانها را در مسیر انسانیت و ارزش های انسانی دوست داشتن، نه در خلاف این مسیر- و فاميل خواهی که در وجود وی بود مرا شیفته ی اخلاقش کرد. بزرگ منشی اش، دانایی، فامیل خواهی و ادب و متانتش برای من خیلی درس داشت با این که قبلا ارتباط چندانی از نظر کاری و فامیلی (به خاطر شناخت کمتر نسبت به هم، بُعد مسافت کاری و سکونت) باهم نداشتیم اما اين موانع، اخلاق نیکویش را تحت تاثیر قرار نداده بود، امروزه افراد از هم می گریزند سعی میکنند مزاحم هم نشن!!!!! اگر فامیلی با هم داشته باشند منکر بشن ولی سبزخدا (مصطفی میررضایی) در پی انسان دوستی، مهربانی، صله رحم و برادری دینمدارانه بود.

راوی: سید علی اکبر موسوی از رزمندگان و مسولین سپاه در تهران و قم