انسان در رفتار با همنوعان خود باید به گونه ای عمل کند تا پرتو کارهای نیک و شایسته او بر دیگران بتابد و از بودن چنین انسانی در جامعه و در بین اقوام و دوستان، احساس رضایت مندی و خوشحالی نمایند. رفتار و کردار آدمی باید طوری باشد که دوستان و آشنایان و هر کسی که او را می شناسد، از نبود او احساس ناراحتی و دلتنگی کند؛ چرا که این خود ما هستیم که با اعمال و رفتارمان؛ به مردم آموخته ایم که در نبود ما چه موضع ای بگیرند. بدون تردید هر کسی اجتماعی تر و معاشرتی تر باشد و سعی کند اعمال و رفتارش در مسیر صحیح و اسلامی باشد، در این زمینه موفق تر خواهد بود. رفتار درست و نرم با مردم دستوری است که خداوند متعال، پیامبرش را به آن مکلف نموده است. آنجا که می فرماید:

لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِك‏. (آل عمران: آیه159)

اگر تند خو و سخت دل بودى مردم ازاطراف تو پراکنده مى ‏شدند.

أمیرالمؤمنین نیز فرموده اند:

خَالِطُوا النَّاسَ‏ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُم‏. نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص470، ح10.

با مردم آنگونه معاشرت كنيد، كه اگر مرديد بر شما اشك ريزند و اگر زنده مانديد، با اشتياق سوى شما آيند.

«مصطفی میررضایی» انسانی بودند که مردم از دیدن او خوشحال می شدند او را دوست داشتند و باعث شادی آنان بود و در نبود او احساس غم واندوه می کردند. سال 79 که ایشان جهت خدمت به کردستان سفر کردند، قبل از اینکه خانه اش را به کردستان جابجا کند، به منزل ما آمدند و گفتند: پس فردا به کردستان می‌روم. تا ماشین را روشن کردند و حرکت کردند زن و بچه ‌های من شروع کردن به گریه کردن. همسرم (دختر عموی سردار) مرتب می‌گفت: به خدا «مصطفی» دفعه دیگر بر نمی‌گردد که همه‌ی ما گریه کردیم. هر چه همسرم را دلداری می‌دادم آرام نمی شد. تا روزی که خبر شهادتش را دادند؛ می‌گفت: دیگه سالم بر نمی‌گردد. این رفتار از خانواده من و دیگر دوستان و اقوام، حکایت گر رفتار و کردار نیکوی سردار بود.

راوی: غلامرضا دریکوند، جانشین مهندسی لشکر57 حضرت ابوالفضل (ع).